Ρεϊχάνι, Αμίν ιμπν Φάρις

(1876 – 1940). Λιβανέζος συγγραφέας. Εγκαταστάθηκε το 1888 στις ΗΠΑ. Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο της Κολούμπια και υπήρξε θαυμαστής των Βολτέρου, Ρουσό και Νίτσε. Τα πρώτα έργα του ήταν σαφέστατα αντικληρικά. Το 1904 γύρισε στον Λίβανο, όπου διακήρυξε την αναγκαιότητα σύνθεσης των πολιτισμών της Δύσης και Ανατολής. Στο έργο του Αλ Ρεϊχανιάτ (1922-23), το οποίο περιλαμβάνει δοκίμια άρθρα, λόγους και πεζοτράγουδα, που είναι τα περισσότερα αυτοβιογραφικού χαρακτήρα, περικλείονται οι ηθικές και φιλοσοφικές αντιλήψεις του, ταυτόχρονα με τις εκκλήσεις για αδελφοσύνη των λαών. Περιγράφει επίσης τη σκληρή ζωή των Αράβων στις ξένες χώρες και ασκεί κριτική του αστικού αμερικάνικου τρόπου ζωής. Σε άλλα έργα του υμνεί τη φύση της πατρίδας του, φτάνοντας μέχρι τον πανθεϊσμό (Η καρδιά του Λίβανου, 1924). Τα ταξίδια του στις αραβικές χώρες τού έδωσαν υλικό για τα βιβλία του ’Αραβες κυβερνήτες (1924), Σύγχρονη ιστορία της Νέντζα (1927) και Η καρδιά του Ιράκ (1935). Έχει γράψει επίσης και τα μυθιστορήματα Η Λιλή της κοιλάδας (1915) και Έξω από το χαρέμι (1917).